Eind januari 2020 zijn een aantal leden op reis geweest naar Japan. Het was een fantastische ervaring, en hopelijk het begin van een tweejaarlijkse traditie. Hier volgt het verslag van de Japanreis 2020.
29 januari
We zijn er klaar voor! Over 10 minuten mogen we aan boord het vliegtuig naar Japan! Daar zullen we donderdag ochtend vroeg (midden in de nacht voor jullie) landen. In Tokyo pikken we Emma op, voor wie dit een spetterend einde van een prachtige wereldreis wordt.
Op naar een nieuw aikido avontuur!
30 januari
En het reisgenootschap is compleet! Op de achtergrond ons appartement voor de komende week.
Ondanks veel te weinig slaap zijn Jeffrey, Emma en Maarten meteen aan de slag gegaan bij Miyuki Kumazawa in de dojo. Het was een rustige maar zware en bovenal zeer interessante les.
Morgen staat de wekker vroeg, zodat we de eerste les in Hombu Dojo kunnen volgen.
31 januari
Vanochtend stond de wekker om 5 (!) uur, om optijd te zijn voor het inschrijven en omkleden voor de eerste les.
Die eerste les werd gegeven door Doshu, die zoals we van hem zijn gaan verwachten, vooral basis technieken behandelde, in dit geval vanaf shomen-uchi en morote-dori. Niet spannend, wel heel leerzaam!
Daarna volgde een zeer zware training van Irie-sensei, met veel nadruk op de kuzushi tijdens yokomen-uchi.
Bijgaand een foto van onze afgepeigerde gezichten, we lachen nog, dus valt wel mee, toch? Dmitri en Emma gaan vanmiddag toerist spelen, terwijl Maarten terug gaat naar de dojo, al is het maar om te kijken.
1 februari
Vannacht werden we om 2 uur gewekt door trillende telefoons. Een Japanse dame sprak met heldere stem “dit is een aardbeving”. Kennelijk een nieuwe functie op onze telefoon, want even later trilde het hele appartement mee. Nu hopen dat de telefoons voortaan niet meer zo hard trillen. Na gecheckt te hebben dat iedereen ok was hebben we ons omgedraaid en zijn we verder gaan slapen, in de hoop dat dit de ergste schok was, en er niet nog een ergere kwam, dat bleek gelukkig zo te zijn.
Om 5 uur toen maar opgestaan en zijn Emma en Maarten naar de dojo gegaan voor wederom een les van Doshu. Daar Andrea leren kennen, een gezellige Italiaan die voor een jaar in Tokyo woont voor zijn studie. 2 lessen, waaronder een van Kobayashi (een vriend van Maarten zijn leraar, Erik), zijn we met deze jongen gaan lunchen bij wat ooit “de kantine van Hombu” was, maar sinds de opkomst van de “conbini” (convenience store, een mini supermarkt die 24 uur per dag open is), halen de meeste Hombu leraren daar hun eten. Het eten was evengoed lekker, en snel klaar. Voor vanavond staan okonomiyaki en karaoke op de planning, zin in!
3 februari: okonomiyaki!
Zondag is een rustige dag bij Hombu dojo, slechts 2 lessen. Dat stelde ons in de gelegenheid om zaterdagavond helemaal los te gaan.
Na een aantal intensieve trainingen, onder andere van Kobayashi-sensei (die regelmatig naar Nederland komt en bevriend is met Maarten zijn leraar Erik), zijn we op jacht gegaan naar okonomiyaki. Voor wie de Japanse keuken beperkt is tot sushi: dit staat bovenaan de lange lijst met delicatessen die je mist.
Okonomiyaki (letterlijk “lievelingsbaksel”) is een soort dikke pannenkoek met daarin kool, en eventueel andere groentes (ui, tauge), (inkt)vis, zeevruchten of (varkens)vlees. Dit wordt op een hete plaat gebakken (al kan dit ook in een koekenpan thuis), waarna het overgoten wordt met een heerlijke bruine saus. De saus is voor grof geld te krijgen bij de toko, maar het inslaan van deze saus rechtvaardige in zichzelf al een bezoek aan Japan. Dus voor iedereen die zich afvroeg wat we met 2 koffers van 23 kilo elk moesten: nu weet je het 😉
Gelukkig maken we nieuwe vrienden bij Hombu, zoals Andrea, die ons een fantastisch restaurant wist te wijzen, bij ons om de hoek. Zelf mocht hij ook mee. Het restaurant bevindt zich in een soort straat-kunst-steeg-gallerij en je mag er zelf je okonomiyaki bakken. De uitdaging zit hem in het draaien, waarvoor je 2 brede spatel krijgt. Al snel werden er teams gevormd, en elke ronde ging beter.
3 februari: karaoke!
Na het eten was het tijd voor vertier. Je kunt niet naar Japan zonder karaoke te doen, dus daar gingen we. Sommigen iets enthousiaster dan anderen (ahem…) maar eenmaal binnen moest iedereen bekennen dat het stiekem toch wel erg leuk was. Deze karaoke bar had ook kostuums, sambal ballen en een tamboerijn beschikbaar. De instrumenten hebben we dankbaar gebruik van gemaakt, maar de kostuums hebben we maar laten hangen, dat ging zelfs de fanatiekelingen te ver, het ging immers om het zingen, en tegen de eigen verwachtingen in bleek iedereen dat te kunnen.
Jeffrey ontpopte zich tot een ware Crooner, in Emma bleek een beetje Freddie Mercury te schuilen, Pascale bracht een prachtige tweede stem ten gehoren, Dmitri was niet te houden zodra hij de metal catalogus had gevonden, en Maarten heeft zelfs een half nummer in het Japans gezongen. Filmpjes worden niet verspreid, maar als je een van de deelnemers lief aankijkt krijg je er misschien wel een te zien 😉
De tijd vloog voorbij en anderhalf uur later moesten we het pand maar eens verlaten, want hoewel er maar twee trainingen zouden volgen, was het evengoed laat geworden.
4 februari
Als de kat zich in het zweet werkt in de Hombu dojo, dansen de muizen over de interactieve glijbaan.
Hoewel Maarten niet veel anders doet dan trainen, eten en slapen, maken Emma, Dmitri, Jeffrey en Pascale in de middag ook tijd voor leuke dingen, zoals shoppen, trekpleisters bezoeken of een middagje Teamlab Borderless. Zie het filmpje op Facebook:
5 februari
Dag 5 in hombu, en het begint een beetje routine te worden: wondje, tapeje, en weer door! Het is net of we een echte sport doen. Zie hier de gebruikssporen bij Emma en Maarten.
Ook het dagritme begint een beetje routine te worden: 5 uur opstaan, snel wakker spoelen onder de douche, en haasten naar de metro, aanmelden bij Hombu, omkleden en om 6.20 de mat op voor de eerste les (van Doshu of Dojo-cho). Na half uur pauze de tweede les en dan om 9.00 terug naar huis. Eten, slapen en om 14.00 weer richting de dojo voor de middagles. Dan anderhalf uur pauze, net genoeg tijd om weer om te kleden en een hapje bij de conbini te scoren. Dan nog 1 tot 2 uur training en terug naar huis, maar eerst nog even een hapje voor het slapen gaan (waar laten we het?!). Eenmaal terug nog even snel een was draaien, ophangen en dan naar bed.
De eerste en laatste les bij Hombu zijn het drukst bezocht. Veel zakenmensen komen even voor of na hun werk langs om te trainen. De middag les is vaak het rustigst. Ook zie je dat sommige leraren populairder zijn dan anderen. Zo kan je s middags zomaar ineens met 20 man op de mat staan bij een impopulaire leraar (die stiekem toch wel erg leuk is!). En dan kan het zomaar gebeuren dat je als uke naar voren geroepen wordt! Het was weer een geslaagde dag, morgen weer verder.
6 februari
Vandaag alweer de laatste gezamenlijke dag in Tokyo. Dus ook de laatste dag dat ons appartement er zo bij hangt.
Vandaag begonnen met een beginnersles, zodat we met z’n allen samen konden trainen. Erg leuk om te zien hoe de beginnerslessen in Hombu gaan, en het is niet minder leerzaam.
Vanavond nog even met z’n allen op stap en dan splitsen we morgen op. Maarten blijft nog een paar dagen zwoegen in hombu dojo, terwijl de rest zich over “Kansai” (west-Japan) uitspreid. Kyoto, Osaka, Nara en Hiroshima, voor iet wat wils.
9 februari
Al ware het geschreven door JRR Tolkien zelf, is het reisgenootschap opgesplitst. Terwijl Maarten achter is gebleven in Hombu dojo om nog wat extra uurtjes te maken zijn de andere 4 op de shinkansen (hoge snelheidstrein) gestapt. Met 300 km/h zijn zij naar westelijk Japan verplaatst.
Dmitri, Jeffrey en Pascale zijn in Kyoto uitgestapt en zullen vanaf daar ook Nara en Osaka aandoen. Alle drie prachtige plaatsen. Zie de foto van het kasteel in Osaka, waar Dmitri heen is geweest, terwijl Jeffrey en Pascale zelfs op sneeuw werden getrakteerd bij een bezoek aan Ginkakuji.
Emma heeft met het atoombom herdenkingsmonument in Hiroshima voor wat zwaardere kost gekozen. Al leverde zelfs dat mooie plaatjes op.
Ook met Maarten hoeven we geen medelijden te hebben. Na al dat getrain verdiende ook hij een dagje rust, welke hij dankzij de nieuw gemaakte vrienden in Hombu kon doorbrengen in een onsen (Japans badhuis).
Dinsdag komt de groep weer bijeen in Kyoto voor een seminar, en daarna volgen nog een paar dagen rust, ja, zelfs voor Maarten.
13 februari
De rust is wedergekeerd in Japan. De trainingen in Hombu dojo goed afgesloten met een laatste les van Yokota-shihan. Samen met onze nieuwe Italiaanse vrienden om een foto gevraagd en dat vond hij geen probleem, sterker nog: de hartelijke groeten aan Erik en alle leden van Aikidojo! Vroeger kwam Yokota-shihan regelmatig bij Erik op bezoek in Amsterdam en toen hij hoorde dat Maarten een leerling was van Erik lichte zijn ogen op.
Na de training heeft Maarten nog even met een oud klasgenote afgesproken in Tokyo. De moeder van deze oud-klasgenote is degene die onze prachtige Kamiza gemaakt heeft. Ook dit weerzien was super gezellig.
De volgende ochtend is ook Maarten naar Kyoto gereisd, waar rond het middaguur een stage zou beginnen met twee vrouwelijke topdocenten, waaronder Miyuki Kumazawa (wiens dojo we eerder bezocht hebben). Terwijl we nog snel even een paar onigiri (rijstballen) naar binnen werkten voor de deur van de dojo kwamen er een aantal bekende gezichten langs. Kennelijk waren we niet de enigen die vanaf Tokyo afgereisd waren, verbazing alom.
De stage was erg leuk, en belooft wat voor begin maart, wanneer Kumazawa sensei in Nederland les komt geven (zet het groots in je agenda!). Op onnavolgbare wijze weet zij een aikido stijl neer te zetten die tegelijkertijd zacht en krachtig is. 7 en 8 maart, grijp je kans!
De rest van de dagen zullen we slijten met de nodige tempelbezoeken. Jeffrey en Pascale gaan naar de hertjes in Nara, terwijl de rest jn Kyoto blijft en bijvoorbeeld het Nijo-kasteel zullen bekijken, bekend van de “nachtegaalvloer” die “zingt” wanneer je er overheen loopt (om te waarschuwen voor indringers).
15 februari
De Japan reis 2020 loopt op zn einde! We konden het echt niet laten, en hebben gisterochtend nog even een lesje meegedaan bij Yoko Okamoto Sensei, een van de hoogst gegradueerde vrouwen ter wereld. Haar dojo in Kyoto organiseerde de stage afgelopen dinsdag.
Daarna zijn Emma en Maarten naar de bekende Fushimi-inari Schrijn geweest, waar honderden oranje poorten een waar doolhof op de berghelling vormen.
Ook voor jullie gevonden: de nieuwste lekkernij bij de Japanse donutzaken: oliebollen!
Morgen staat de wekker voor de verandering weer vroeg, en terwijl heel Nederland nog ligt te slapen stappen Emma, Dmitri en Maarten op het vliegtuig naar Nederland, waar we rond het vallen van de avond zullen aankomen. Jeffrey en Pascale blijven nog iets langer plakken om van de prachtige pruimen bloesem te genieten.